Het is 23 december 2025. De dagen richting kerst zijn aangebroken en overal lijkt het te draaien om samenzijn, gezelligheid en familie. Voor veel vrouwen voelt dat juist confronterend, zeker als je een ouder bent verloren. Misschien ben je alleen deze dagen, of voel je je alleen terwijl er wel mensen om je heen zijn. Hoe dan ook: kerst kan ineens zwaarder voelen dan je had verwacht.

De feestdagen…Voor veel vrouwen zijn het weken vol warme lichtjes, tradities en verbinding. Maar als je iemand mist, voelt diezelfde periode soms als een scherpe herinnering aan wat er níet meer is. Misschien herken je het zelf: het gaat waarschijnlijk “prima”, tot december om de hoek komt kijken en ineens voel je alles tien keer intenser.

Wanneer een ouder of andere dierbare overlijdt, komt vaak méér dan verdriet bovendrijven. In veel families ontstaan nu ook conflicten: niet alleen over geld of spullen, maar over erkenning, rollen, oude pijn en onuitgesproken geschiedenis. Hieronder leg ik uit wie er vaak ruzie heeft, waarom, en...heel belangrijk...wat je kunt doen als het jou overkomt.

Voel jij je weleens ongezien, ongehoord? Alsof jouw verdriet, jouw gevoel, gewoon niet meetelt? Dan kan ik je nu al geruststellen omdat ik weet dat je zeker niet de enige bent. Ik werk dagelijks met vrouwen die het verlies van hun ouder (of een andere dierbare) met zich meedragen.

Je kijkt in de spiegel en denkt: “Wie ben ik eigenlijk nog, zonder mijn moeder (of vader)?” Het voelt alsof er een stukje van jou is verdwenen. Niet alleen omdat je iemand mist, maar omdat je zelf ook een deel kwijt bent geraakt. De dochter die je was, lijkt er niet meer te zijn...en wat ervoor in de plaats komt, weet je nog niet.

“Moet het nu niet eens beter gaan?” Als je dit ooit gehoord hebt, of tegen jezelf hebt gezegd, dan is deze blog voor jou. Veel vrouwen denken (of hopen) dat rouw na een jaar wel 'klaar' zou moeten zijn. Dat je het verlies van je moeder of vader achter je kunt laten, de draad weer oppakt, en dat de leegte vanzelf verdwijnt. Maar weet je wat het lastige is?

Je voelt het aan alles: ik mag meer voor mezelf kiezen. Toch schuif je je eigen behoefte vaak opzij. Je wilt de ander niet teleurstellen. Je bent bang dat ze je egoïstisch vinden. Dus zeg je toch weer "ja" terwijl je lijf schreeuwt "nee".

Je zit op een terras, in het park, loopt door een winkel of je scrolt gedachteloos door social media. En dan zie je het. Een dochter met haar moeder en de kleinkinderen. Ze lachen samen, hebben lol, en je voelt ineens een steek in je lichaam. 

Iedere mens verweeft het verlies van een ouder op zijn eigen manier. Er is geen standaard regel voor wie het ‘zwaarder’ zou moeten hebben. Het kan best zijn dat je je moeder intenser mist dan je vader, of andersom. Misschien was je moeder altijd thuis en je vader weg, of was je relatie met de één hechter. Dat betekent niet dat je iets fout doet of minder van die ander hield. Sterker nog: rouw is een teken van liefde.

Heb jij ook wel eens zo’n droom gehad over je overleden ouder waarbij je dacht: “Dit voelde zó echt…was het nou maar gewoon een droom, of probeerde hij/zij mij iets te vertellen?” Je bent niet de enige. Veel vrouwen die ik begeleid, vertellen dat ze in hun slaap momenten meemaken die zó levendig en bijzonder voelen, dat ze er de volgende dag nog mee bezig zijn. Maar…er is een verschil....en dat verschil kan jou veel rust en helderheid geven.

Het is niet iets wat je makkelijk hardop zegt. Misschien heb je het niet eens aan jezelf durven toegeven. Maar het is er wel. Dat gevoel van opluchting na het overlijden van je ouder. En zodra je het voelt, komt er meteen een innerlijke stem: "Dat mag ik toch helemaal niet voelen? Wat zullen anderen wel niet denken?”

Je hebt iemand verloren en sindsdien voelt het alsof je lichaam iets mist. Niet alleen in je hoofd of hart, maar echt… in je lijf. Je mist de knuffels, de hand op je schouder en/of iemand die even over je arm strijkt als je iets vertelt. Misschien voel je je koud in bed, ook al lig je onder drie dekens. Of je schrikt van jezelf omdat je ineens zo’n intense behoefte hebt aan aanraking.

Ze zeggen weleens: "Je kunt niet uit een lege beker schenken." Toch lopen er ontzettend veel vrouwen rond met een lege beker. Of eentje waar nog net een bodempje in zit. Ze blijven maar schenken. Aan hun kinderen. Aan hun partner. Op het werk...voor de buren of op school. Alles voor een ander. Maar voor zichzelf?

"Ik ben zó druk...het komt er gewoon even niet van om stil te staan." Zeg je dat ook weleens? Of vaker dan je zou willen? Je wéét diep vanbinnen dat het verdriet er nog zit. Dat het zich heeft opgestapeld ergens achter je ribbenkast, of misschien wel in je schouders, je buik of je adem.

“Ik wil weer mezelf zijn…” Dat hoor ik zó vaak van vrouwen die midden in hun rouwproces zitten. Misschien herken je het. Alles in jou verlangt terug naar rust. Naar helderheid. Naar wie je was  vóórdat verlies alles op z’n kop zette. Maar je wordt nooit meer wie je was voor het verlies. Deze waarheid is zowel pijnlijk als bevrijdend tegelijk.

Je bent een volwassen vrouw. Je hebt een baan, een gezin, een sociaal leven. En dan overlijdt je moeder of vader. De wereld verwacht dat je doorgaat. Dat je na een paar weken weer functioneert. Maar jij voelt je leeg, verdwaald, boos, verdoofd. En ergens denk je: "Doe ik het wel goed? Verwerk ik dit wel zoals het hoort?"

Je leven gaat door. De wereld draait door. De agenda vult zich vanzelf. Maar jij…jij voelt dat er iets ontbreekt. Een gemis dat je niet altijd kunt uitleggen. Een vermoeidheid die dieper zit dan slaaptekort. Een gevoel van...niet helemaal “hier” zijn.

"Moet ik me niet beter voelen, zo langzamerhand?""Waarom lukt het haar wel om door te gaan, en mij niet?""Ben ik nou zwak…of juist sterk omdat ik alles probeer vol te houden?"

In een wereld vol prikkels en constante online aanwezigheid, vergeten we soms te voelen wat er écht speelt. Zeker in tijden van rouw, waarin emoties alle kanten opgaan. Deze blog laat je zien hoe een digitale detox je kan helpen om werkelijk stil te staan bij je verlies en op een diepere laag te helen.

Wanneer je iemand verliest, lijkt het alsof de grond onder je voeten wegzakt. Misschien voel je een overweldigende mix van verdriet, vermoeidheid, verwarring en zelfs schuld. En dan nog die fysieke reacties: spanning in je lijf, slechte nachten, weinig energie...Het voelt alsof je hoofd en lichaam het allebei even niet meer weten.

Inmiddels zijn we in 2025 belandt, een jaar dat voor velen voelt als een nieuw begin. Toch hoor ik regelmatig vrouwen delen dat het lijkt alsof ze hun dierbare ‘hebben achtergelaten’ in 2024, vooral wanneer deze dierbaren recent zijn overleden. Dit gevoel van 'loslaten' kan zwaar wegen maar waar komt dit gevoel vandaan, en hoe kunnen we het omarmen als een kans voor herstel en persoonlijke groei? In deze blog duik ik hier dieper in en bied ik perspectieven die jou weer wat verder (kunnen) helpen.

We hebben het allemaal weleens gevoeld: de verlammende angst om een verkeerde keuze te maken. Het is bijna alsof je stilstaat op een kruispunt, met paden die je toekomst in compleet verschillende richtingen kunnen sturen. Die angst is heel normaal, vooral in periodes van rouw, wanneer alles al zo onzeker voelt. Maar wat als die angst je tegenhoudt om een leven te creëren dat écht bij je past?

Rouwen is als het navigeren door een onbekende zee. Golven van emoties komen en gaan, en soms voelt het alsof je stuurloos ronddrijft. Juist in zo’n kwetsbare periode is communicatie super belangrijk. Het is niet alleen een manier om je emoties te delen, maar ook om de mensen om je heen te helpen begrijpen hoe ze je kunnen steunen.

Rouwen is een emotionele rollercoaster. Naast het verlies dat je al voelt, steekt vaak een andere angst de kop op: "Wat als ik nóg iemand verlies? Wat als mijn broer of zus er straks ook niet meer is?" Die angst is begrijpelijk, maar weet je? Die "wat als"-vragen helpen je niet vooruit. Ze maken je hoofd zwaar en je hart nog zwaarder.

Als je je openstelt voor emotioneel en fysiek herstel, is het super belangrijk dat je in een omgeving bent waar je je volledig veilig voelt, waar jouw grenzen gerespecteerd worden en waar je met respect en zorg behandeld wordt. Dit geldt ook voor de fysieke aanrakingen die vaak een belangrijk onderdeel zijn van de behandelingen die ik aanbied. Daarom gebruik ik een toestemmingsverklaring voor aanraking in mijn werk. Maar waarom is dat nu zo belangrijk?

Rouw. Het is een woord dat voor velen zwaar voelt, alsof het een eindeloze last met zich meedraagt. Als je een dierbare verliest, hoor je vaak het woord “loslaten”. Maar eerlijk? Dat woord kan zo pijnlijk zijn. Het klinkt alsof je moet vergeten, alsof je afstand moet nemen. Maar rouw hoeft niet te betekenen dat je de ander “loslaat.” Wat als je het ombuigt naar iets wat je wél verder helpt? Wat als je in plaats van loslaten, leert om anders vast te houden?

Rouw kan zwaar zijn. Het voelt soms alsof je lichaam en geest het gewicht van de wereld dragen. De leegte, de emoties die alle kanten op gaan, en de stress die zich opstapelt in je spieren. Misschien herken je het: stijve schouders, een pijnlijke rug, of een constante vermoeidheid. Maar wist je dat iets 'simpels' als een massage je enorm kan helpen om door deze periode heen te komen?

Rouw is vaak een woord dat we associëren met verdriet. Maar wist je dat rouw meer is dan dat? Het is uitputting, een overvol hoofd, een lijf dat voelt alsof het door de molen is gehaald. Het verlies van een dierbare trekt niet alleen emotioneel, maar ook fysiek en mentaal een zware wissel. En wanneer het dagelijkse leven – met werk, deadlines en verplichtingen – gewoon doorloopt, kan dat als een ondraaglijke last voelen.

Rouw is vaak ingewikkeld. Het is rauw, gelaagd en vaak ongrijpbaar. We leven in een maatschappij waarin we woorden en logica gebruiken om emoties te begrijpen, maar rouw laat zich niet altijd in woorden vangen. Creatieve rouwbegeleiding komt tegemoet aan deze uitdaging door een platform te bieden voor emotionele expressie zonder beperkingen. Het helpt je om diepere lagen van jezelf aan te boren en emoties te bevrijden die anders opgesloten zouden blijven.

In tijden van intens verdriet, vooral bij het verlies van een ouder, zoek je vaak niet zomaar een coach. Je zoekt iemand die écht weet wat je doormaakt. Iemand die jouw pijn niet alleen begrijpt, maar ook zelf heeft gevoeld. Een specialist in jouw specifieke ervaring: het verlies van ouders. In deze blog vertel ik je waarom het belangrijk is om een rouwcoach te vinden die (vrijwel) dezelfde ervaring deelt, en waarom je in deze moeilijke tijd veel hebt aan een expert die jouw proces van binnenuit begrijpt.

Rouwen is vaak een intens en overweldigend proces. Elke dag voelt anders aan en je emoties zijn een wirwar van verdriet, woede, gemis en misschien zelfs verwarring. Voor vrouwen in rouw kan het dagelijkse leven aanvoelen als een balans tussen proberen te overleven en jezelf niet te verliezen in het verdriet. Maar er zijn manieren om met je emoties om te gaan die je dagelijks kunnen ondersteunen. Door kleine rituelen, affirmaties en creatieve uitingen te integreren, kun je rouw verwerken op een manier die bij jou past en langzaam weer ruimte maken voor het leven. In deze blog deel ik drie krachtige, uitvoerbare tips die jou kunnen helpen om dagelijks om te gaan met de emoties en gevoelens die bij rouw komen kijken.

Rouwen is vaak een intens proces. Het verlies van een ouder brengt een golf van emoties met zich mee, van verdriet tot verwarring en alles daar tussenin. Maar wist je dat de natuur een krachtige helper kan zijn tijdens dit proces? Natuursessies bieden vrouwen in rouw een unieke kans om op een zachte, herstellende manier om te gaan met hun emoties.

Rouw is een golfbeweging van emoties die soms onverwachts opduikt, net wanneer je dacht dat je weer wat steviger in je schoenen stond. Vooral voor vrouwen die hun ouders verliezen, kan dit een diepgaande impact hebben. Of je nu iemand verloren hebt die je al lang hebt verzorgd of juist plotseling, je rouwproces is uniek en er is geen vastomlijnd pad dat je moet volgen.

Verdriet en rouw worden vaak door elkaar gehaald, maar ze zijn niet hetzelfde. Verdriet is een emotie, een golf van intense gevoelens die komt en gaat. Rouw is een proces, een reis die je meeneemt op een lange, kronkelige weg van verandering en zelfontdekking. Het begrijpen van het verschil tussen deze twee kan je helpen om jezelf beter te begrijpen en vooral om milder naar jezelf te kijken terwijl je je weg vindt in het rouwproces.

Het verliezen van een ouder, iemand die je al je hele leven kent, brengt vaak een diepe, emotionele reis met zich mee. Een reis waarin je niet alleen verdriet en verlies ervaart, maar ook jezelf tegenkomt. Want laten we eerlijk zijn, wanneer heb je ooit geleerd om voor jezelf te kiezen tijdens je rouwproces?

Rouw is vaak een van de meest intense ervaringen die we als mens kunnen meemaken. Wanneer je iemand verliest, lijkt het soms alsof je hele wereld uit elkaar valt. Je gevoelens wisselen van diepe pijn, verdriet, en leegte naar verwarring, misschien zelfs boosheid. In zo'n situatie kan het moeilijk zijn om het alleen te doen, en de kans is groot dat je op zoek gaat naar ondersteuning.

Het verlies van een ouder brengt vaak een diepe leegte met zich mee. Vooral als je geconfronteerd wordt met belangrijke mijlpalen in je leven – een diploma-uitreiking, een huwelijk, de geboorte van een kind – en zij er niet bij kunnen zijn. Die momenten, waarin je hun aanwezigheid het meest mist, kunnen overweldigend zijn. Maar hoe kun je die mijlpalen toch ervaren met liefde, zonder dat het verdriet overheerst?

Wist je dat meer dan 53% van de rouwenden aangeeft moeite te hebben met het vragen of accepteren van hulp? Velen voelen zich schuldig, bang om anderen lastig te vallen, of denken dat ze ‘sterk’ moeten zijn. Maar hier zit juist de valkuil: door je emoties binnen te houden, blijft de pijn onnodig lang sluimeren en ontstaan er nog meer blokkades.

Acceptatie. Misschien wel de meest onbegrepen fase van rouw. Vaak denken mensen dat acceptatie betekent dat de pijn minder wordt, dat je verlies ‘slijt’ of dat je het op de een of andere manier 'achter je laat'. Maar dat is niet hoe rouw werkt. Acceptatie betekent niet dat het verdriet verdwijnt, maar dat je een manier vindt om ermee te leven.

Rouw is vaak een complex proces dat gepaard gaat met een scala aan emoties. Naast verdriet en boosheid, ervaren veel mensen ook schuldgevoel of spijt. Het is belangrijk om te begrijpen dat deze gevoelens vaak irrationeel zijn en voortkomen uit de pijn van het verlies. Door het onderscheid te maken tussen schuldgevoel en spijt en door middel van specifieke oefeningen, kun je deze emoties beter verwerken en meer rust vinden.

Rouw. Het overvalt je. Het grijpt je bij je keel en laat je niet meer los. Het verliezen van een dierbare is vaak één van de meest ingrijpende ervaringen in je leven. We voelen ons vaak verloren, verward en gebroken. In deze periode van diepe pijn kan het moeilijk zijn om te weten wat de volgende stap moet zijn. Wat doe je nu? Hoe vind je jezelf terug? Hoe geef je je leven weer betekenis?

Heb je ooit ervaren dat het laatste beeld van je overleden dierbare je blijft achtervolgen in je dromen? Misschien keer op keer dezelfde nachtmerrie? Het kan hartverscheurend zijn om telkens datzelfde negatieve beeld te zien. Maar ik ga je in deze blog laten zien dat je die nachtmerries kunt ombuigen naar positieve, helende dromen. Want ja, dat kan écht!

Rouw kan een complex proces zijn dat niet alleen emotioneel maar ook fysiek zwaar kan zijn. Je hebt misschien al gemerkt dat de pijn van verlies zich niet alleen in je hart manifesteert, maar ook in je lichaam. Hoofdpijn, vermoeidheid, spijsverteringsproblemen...het zijn allemaal lichamelijke reacties die vaak gepaard gaan met rouw.

Het is een moment dat niemand graag beleeft: het besef dat je dierbare er niet meer is. Het kan ineens over je heen komen, als een golf van verdriet die je onderuit haalt. Misschien tijdens een bepaalde gebeurtenis, een liedje dat je samen luisterde, of gewoon in een moment van stilte. Dit besef kan een diepe pijn veroorzaken en het gevoel geven dat je wereld is ingestort.

Heb je ooit gevoeld dat woorden tekortschieten om je verdriet te uiten? Creatieve coaching kan je helpen de diepten van je emoties te verkennen en te helen op manieren die je misschien nooit voor mogelijk had gehouden.

Als vrouw in rouw ervaar je wellicht een rollercoaster van emoties. Verdriet, boosheid, angst – het zijn stuk voor stuk normale reacties op een ingrijpend verlies. Maar wat als je deze gevoelens wegstopt, uitstelt tot een later moment....tot na de zomer misschien...of nog langer. Dan is er sprake van uitgestelde rouw, met alle gevolgen van dien. In deze blogpost belicht ik de klachten die zich bij uitgestelde rouw in lichaam en geest afspelen en geef ik je praktische tips om deze symptomen te herkennen en aan te pakken.

Ben jij op zoek naar rust, herstel en innerlijke kracht tijdens of na een rouwproces? Dan kan aarding, het verbinden met de helende energie van de aarde, wellicht iets voor jou zijn. In deze blogpost ontdek je wat aarding is, hoe het je kan helpen om rust en stabiliteit te vinden, én ervaar je praktische oefeningen die je eenvoudig in de natuur kunt uitvoeren.

Rouw is een persoonlijke en unieke reis, vol emotionele uitdagingen en onverwachte wendingen. In deze blog ontdek je de verschillende rouwfases en hoe je deze kunt navigeren, met als doel om meer duidelijkheid en hoop te bieden.