Ken je dat gevoel?

Je zit op een terras, in het park, loopt door een winkel of je scrolt gedachteloos door social media. En dan zie je het. Een dochter met haar moeder en de kleinkinderen. Ze lachen samen, hebben lol, en je voelt ineens een steek in je lichaam. 

Jaloezie.

En meteen daarna misschien ook schaamte. Want jij denkt: “Waarom zij wel en ik niet?”  Alsof je het hun niet gunt of zo. Herkenbaar? Je bent écht niet de enige. Sterker nog: dit is normaal. En ja, dit hoort óók bij rouw.

Jaloezie tijdens rouw: een taboe?

Veel mensen praten niet over dit gevoel. Want jaloezie…dat klinkt negatief, toch? Maar weet je...jaloezie is een emotie, net als verdriet of boosheid. Het vertelt jou iets. Namelijk: dat je iets mist, dat er een leegte is die je niet kunt vullen.

Of het nu gaat om een overleden ouder, een opa of oma die er niet meer is, of zelfs een broer of zus. Het kan op elk moment omhoog komen:

• Als je anderen samen ziet lachen.
• Als je ziet dat iemand steun krijgt van zijn familie.
• Als iemand dingen kan delen die jij niet meer kunt.

Dat doet pijn en dat mag.

Waarom dat stekende gevoel normaal is

Rouw is niet alleen maar huilen, pijn of gemis. Rouw gaat óók over confrontatie. Je wordt geconfronteerd met wat jij niet meer hebt, terwijl anderen het nog wel hebben. En dat is rauw. Dat schuurt. Het maakt je misschien boos, jaloers of verdrietig. Maar het maakt jou geen slecht mens. Het maakt je een mens die rouwt.

Wat je kunt doen met dit gevoel

Oké, mooi dat het normaal is…maar wat kun je ermee? Hier een paar tips:

• Sta jezelf toe om het te voelen: Stop het niet weg. Schaam je er niet voor. Het gevoel komt op omdat je iemand mist. Dat is de kern.

• Praat erover: Vertel aan iemand die je vertrouwt wat er door je heen gaat. Zeg: “Soms voel ik jaloezie als ik anderen zie met hun moeder.” Vaak geeft dat opluchting én herkenning.

• Gebruik het als signaal: Vraag jezelf af: Wat laat dit gevoel mij zien? Misschien dat je behoefte hebt aan meer verbinding. Of dat je het gemis meer ruimte mag geven.

• Vergelijk niet te streng Jouw pad is anders. Wat je voelt is uniek, maar ook herkenbaar. Anderen hebben hun stukjes pijn, jij de jouwe.

Kleine stapjes, geen grootse verplichtingen

Ik ga je niet vertellen dat je dit gevoel “even moet verwerken” of dat je er “zwaar innerlijk werk” voor moet doen. Nee joh. Hou het klein en vooral lekker simpel. Het begint met erkennen dat het er is. Het uitspreken. Misschien een stukje opschrijven. That’s it.

Rouw is geen project dat je moet afronden. Het is een proces dat met je meeloopt.

Jaloezie bij rouw gaat nooit helemaal weg. Het kan jaren later ineens weer opduiken. Tijdens Moederdag. Bij een verjaardag. Of gewoon, op een doodnormale woensdag in de supermarkt. En dat mag. Rouw heeft geen houdbaarheidsdatum.

Maar wat wel verandert is hoe jij ermee omgaat. Als je leert om dat gevoel niet weg te duwen, maar er ruimte voor te maken, wordt het lichter....écht...doe het maar eens.

Je bent niet alleen

Er zijn zóveel mensen die dit voelen maar er niet over durven praten, je bent zeker niet de enigste. En precies daarom schreef ik deze blog voor jou. Want rouw is rauw, eerlijk en soms lelijk. Maar je hoeft het niet allemaal alleen te dragen, jij mag gewoon hulp vragen om het geheel wat lichter te maken.

Mijn boodschap aan jou

Voel wat je voelt. Schaam je niet. Jaloezie, verdriet, boosheid… het hoort er allemaal bij. En onthoud: je bent niet alleen in dit proces ook al voelt het soms wel zo. (Been there, done that)

Wil je erover praten of merk je dat je vastloopt in dit soort gevoelens? Ik help je graag. Samen kijken we hoe jij hier, met liefde voor jezelf en jouw proces, mee om kunt gaan.

Stuur me gerust een berichtje als je dat voelt.

💜 José