Wat als we Valensia’s Gaia wél hadden gehoord?
Er zijn van die nummers die je hoort, maar niet écht hoort. Niet omdat ze niet luid genoeg zijn, of te moeilijk maar juist omdat ze te veel zijn. Te veel gevoel, te veel gelaagdheid, te veel waarheid, misschien. Eén van mijn favoriete nummers, Gaia van Valensia, is zo'n nummer. Het is geen hit die je per ongeluk oppikt op de achtergrond van een terras of die uit de radio komt als je in de file staat. Nee, Gaia vraagt van je. Durf je te luisteren? Echt te luisteren? Niet met je oren, maar met alles wat je bent?