Huidhonger bij rouw: als je lichaam de aanraking mist

Waarom aanraking zo belangrijk is na verlies en wat je zelf kunt doen om troost te voelen.

huidhonger bij rouw; als je lichaam de aanraking mist

Je hebt iemand verloren en sindsdien voelt het alsof je lichaam iets mist. Niet alleen in je hoofd of hart, maar echt… in je lijf. Je mist de knuffels, de hand op je schouder en/of iemand die even over je arm strijkt als je iets vertelt. Misschien voel je je koud in bed, ook al lig je onder drie dekens. Of je schrikt van jezelf omdat je ineens zo’n intense behoefte hebt aan aanraking.

Herken je dat?

Dat noemen ze nou huidhonger, en nee...je bent niet raar en al zeker niet zwak. Je bent een mens met gevoel.

Wat is huidhonger precies?

Huidhonger is letterlijk: honger naar aanraking. Niet per se naar seks of romantiek, maar naar menselijk contact, naar warmte en naar verbondenheid. Je lijf vraagt er letterlijk om. Aanraking zorgt ervoor dat je hersenen stoffen aanmaken die je helpen ontspannen:

• Oxytocine: ook wel het knuffelhormoon
• Dopamine en endorfine: gelukshormonen
• Je stresshormoon cortisol daalt

Aanraking helpt je lijf om te voelen dat je bestaat. Dat je er mag zijn. Bij baby’s weten we dit allemaal: een pasgeboren kindje dat huid-op-huidcontact krijgt, groeit beter, slaapt beter en voelt zich veiliger. Maar wat vaak vergeten wordt: ook als volwassene heb je die behoefte nog steeds. En als je iemand verliest, zoals een ouder, valt een groot deel van die aanraking ineens weg.

Waarom rouw huidhonger versterkt

Misschien herken je dit wel: Je moeder of vader is er niet meer, en met hen is ook die vanzelfsprekende aanraking verdwenen. Een knuffel bij het binnenkomen, een hand vasthouden als het moeilijk is, even samen op de bank zitten....allemaal verdwenen en het komt nooit meer terug. Dat soort kleine gebaren lijken misschien onbelangrijk...maar voor je lijf betekenen ze alles.

Veel vrouwen die een ouder verliezen, voelen ineens een leegte die dieper gaat dan woorden. Zoals één vrouw het omschreef:

“Iedereen zegt: ‘Je hebt ons toch?’ Maar het is niet hetzelfde. Er is iets in mij veranderd en het voelt alsof ik niet meer echt wordt vastgehouden.”

Misschien voel jij dat ook. Je bent in gezelschap maar toch voel je je ontzettend eenzaam. Omdat je de fysieke troost mist die zo bij die persoon hoorde.

Is dat normaal? Of ben ik gek dat ik dit zo voel?

Laat me je meteen geruststellen: het is volkomen normaal. Sterker nog: het is een oeroude reactie van je lichaam. Je lijf zoekt naar veiligheid, naar rust en aanraking helpt daar nou eenmaal bij. Zowel in de kraamzorg als in de ouderenzorg zien professionals dat mensen instinctief op zoek gaan naar huid-op-huidcontact als ze kwetsbaar zijn. En rouw? Dat is misschien wel één van de meest kwetsbare periodes in je leven.

Maar… hoe zit dat dan met intimiteit? Is huidhonger hetzelfde als behoefte aan seks?

Dat is een hele goeie vraag. Veel vrouwen schrikken van zichzelf omdat ze ineens een sterke behoefte voelen aan aanraking. Dan komt er vaak ook meteen nog een schuldgevoel achteraan: “Is dit geen vreemdgaan? Mag ik dit wel voelen?”  

Voor de duidelijkheid: huidhonger is vooral emotioneel, niet per se seksueel. Het gaat over je bestaansrecht, over gezien worden en aangeraakt worden. Voelen dat je leeft...dat idee.

Het gaat over verbinding,  niet over begeerte. En zelfs als je wél weer verlangt naar nieuwe intimiteit, is dat geen verraad aan degene die je bent verloren. Het is een teken dat je mens bent, dat je lichaam liefdevolle aanraking nodig heeft.

Hoe lang duurt huidhonger? En verandert dat ooit?

Er staat geen tijd voor rouw, dus ook niet voor huidhonger. Sommige vrouwen voelen deze behoefte tijdelijk, anderen merken dat het langer blijft. Wat helpt, is als je manieren vindt om bewust voor je lijf te zorgen. Kleine stapjes die je kunt zetten om die behoefte serieus te nemen. Dat begint bij jezelf toestemming geven:

Ja, dit mag ik voelen en ja, ik mag hier iets mee doen.

Wat kun je zelf doen als je huidhonger voelt?

Je kunt, heel simpel, jezelf (en je lichaam) troosten en daarvoor hoef je niet meteen een masseur of therapeut te bellen. Nee, je kunt nu meteen al beginnen.

Hieronder vind je praktische tips die laagdrempelig zijn. Kleine acties, geen groot ‘innerlijk werk’.

1. Zelfmassage

Neem een warme douche en smeer jezelf daarna je huid in met bodylotion of olie. Doe dat langzaam, met aandacht en liefde voor jezelf...alsof je jezelf troost. Je kunt ook je voeten, handen of schouders masseren. Of leg simpelweg, je eigen hand op je hart...dat alleen al...helpt.

2. Knuffel jezelf

Klinkt gek? Probeer het gewoon eens. Sla je armen om jezelf heen en adem diep in en uit. Voel je schouders onder je handen, je buik tegen je armen. Dit simpele gebaar kan je zenuwstelsel al kalmeren.

3. Warmte als alternatief voor aanraking

Warmte werkt troostend voor je lijf. Denk aan:

• Een warme kruik of kersenpittenzak
• Een warm bad of warme douche
• Je favoriete zachte deken
• Een verwarmd knuffelkussen. Er zijn zelfs kussens met een hartslaggeluid te koop, Google maar eens op "kussen met hartslaggeluid". Om je even een eerste indruk te geven kun je alvast een kijkje gaan nemen op de website van Flow Amsterdam

4. Knuffel een dier

Heb je een hond of kat? Gebruik die knuffelmomenten dan nog bewuster. Geen huisdieren? Vraag dan gewoon of je op het huisdier van iemand uit de buurt mag passen, dat vinden veel mensen sowieso fijn.

5. Beweeg zachtjes

Dans door je woonkamer, doe een paar yogastretches en/of wandel met aandacht. Beweging helpt om in je lijf te blijven, in plaats van te blijven hangen in je hoofd.

6. Zoek een veilige aanraking op

Durf iemand te vragen om simpelweg je hand vast te houden. Of maak een afspraak bij de kapper, alleen al voor die hoofdmassage bij het wassen. Een (rouw)massage kan ook, als dat goed voelt voor jou. Je kunt altijd bij mij terecht voor een ontspannende rugmassage met behulp van Shamballa energie. (Alleen voor vrouwen) 

7. Gebruik rituelen

Kijk naar foto’s van je ouder, schrijf ze een brief of luister naar hun muziek. Deze momenten helpen je brein om verbinding te blijven voelen en dat verzacht huidhonger vaak ook.

Wat als je méér wil doen?

Sommige vrouwen voelen dat ze dieper willen werken aan het contact met hun lichaam. Er zijn verschillende lichaamsgerichte therapieën die kunnen helpen:

• Haptotherapie: leert je opnieuw voelen en grenzen aangeven, vaak met zachte aanraking
• Dans- en bewegingstherapie: helpt om via beweging weer vertrouwen in je lichaam te krijgen
• Yoga of meditatie: om van je hoofd naar je lijf te zakken

Weet je niet waar je kunt/wil beginnen? Begin gewoon klein. Probeer eerst thuis wat oefeningen en voel wat goed is voor jou. Daarna kun je gewoon gaan Google om je er verder in te verdiepen.

Hoe leg je aan anderen uit wat je voelt?

Veel vrouwen vinden dit moeilijk, je bent zeker niet de enige. Hoe zeg je tegen je omgeving: “Ik mis niet alleen iemand, ik mis ook letterlijk die aanraking”

Hier is een voorbeeld van hoe je dat kunt verwoorden:

“Ik merk dat ik na dit verlies niet alleen verdriet heb, maar ook een soort behoefte aan fysieke aanraking. Niet per se romantisch, maar gewoon: een hand, een knuffel, iemand dichtbij. Dat helpt mijn lijf te kalmeren.”

Door het zo te zeggen, maak je het bespreekbaar. Je geeft anderen de kans om er voor je te zijn, op de manier die jij nodig hebt en voor hun (als dat zo is) goed voelt.

Je bent niet alleen

Huidhonger is geen zwakte en het mag (wat mij betreft) zeker uit het taboe hoekje. Het is gewoon een normale, menselijke reactie op verlies. Je mag daar iets mee doen, in kleine stapjes....op jouw manier en tempo. Je hoeft het niet weg te stoppen en je hoeft het zeker niet uit te leggen aan iedereen. Wat je wel mag doen, is goed voor jezelf zorgen...juist nu!


Wil je hier verder over praten?

Voel je welkom om me een bericht te sturen. Soms is het fijn als iemand even met je meedenkt over hoe je dit praktisch kunt aanpakken...of als je gewoon even je verhaal wilt delen.

Neem gerust contact met me op, ik luister.

💜 José

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.