Je leven gaat door. De wereld draait door. De agenda vult zich vanzelf. Maar jij…jij voelt dat er iets ontbreekt. Een gemis dat je niet altijd kunt uitleggen. Een vermoeidheid die dieper zit dan slaaptekort. Een gevoel van...niet helemaal “hier” zijn.

Hoe geef je dan in hemelsnaam ruimte aan rouw, terwijl het leven maar door dendert?

Dat is wat veel vrouwen tegen me zeggen:

"Ik heb geen tijd om in te storten."
"Iedereen verwacht dat ik er gewoon weer ben."
"Ik wil wél voelen, maar ik weet niet hoe of wanneer."

Herkenbaar? Dan is dit voor jou.

Rouw laat zich niet inplannen (maar toch een beetje wel)

Je kunt geen blokje in je agenda zetten met “14:00u | huilen”. Je kunt wél bewust mini-momenten creëren waarin je jezelf toestemming geeft om even te voelen.

Geen uren maar gewoon een paar minuten op een plek waar je even mag zijn.

Bijvoorbeeld:

• In de auto (geen muziek, gewoon even ademhalen)
• Onder de douche (laat je tranen stromen met het water)
• In het bos (één boom kan al genoeg zijn)
• Tijdens het koken (maak iets dat jou aan je overleden dierbare doet denken)

Het hoeft niet groots. Het hoeft niet zwaar.
Het mag zacht. Het mag klein. Het mag van jou zijn.

Je hoeft geen ‘pauzeknop’ te vinden, nee, je mag je eigen ritme kiezen

We leven in een wereld die van je vraagt om snel te herstellen. Productief te blijven. “Door te pakken.” Maar jij bent geen machine. Wat als rouw er juist voor is om je terug te brengen naar wat er echt toe doet?

"Mag ik verdriet voelen zonder me schuldig te voelen?"
"Hoe voorkom ik dat ik mezelf kwijtraak in alle drukte?"
"Hoe blijf ik verbonden met mijn gevoel, zonder overspoeld te raken?"

Door bewust te kiezen voor mini-ruimte. Niet voor altijd. Niet alles tegelijk. Maar stap voor stap.

Praktische tips om je rouw een plek te geven in je volle leven:

> Plan een ‘rouw-moment’ van 10 minuten per week. Doe iets kleins, iets symbolisch. Kaarsje, foto, wandeling.
> Gebruik een rouwschriftje. Eén zin per dag kan al genoeg zijn: “Vandaag mis ik je omdat…”
> Zet reminders op je telefoon: “Even ademen.” “Wat voel ik nu?”
> Grond jezelf elke ochtend. Blote voeten op de vloer, drie keer diep ademhalen, je hand op je hart.
> Zeg eens hardop tegen jezelf: “Ik mag ruimte geven aan wat er is.”

Jij verdient ruimte, ook als niemand die jou geeft

Je hoeft niet te wachten tot de wereld stopt.
Je mag nu al kiezen om jezelf serieus te nemen.
Om jezelf dat kleine beetje ruimte te geven.
Om je rouw niet weg te duwen, maar te dragen op jouw manier.

Je hoeft het niet alleen te doen.
Ik loop graag een stukje met je mee.