Zo wordt ineens weer heel duidelijk hoe leven en dood dicht bij elkaar liggen. De dag ervoor stuurde ik nog een felicitatiekaart i.v.m. een geboorte en gister stuurde ik een kaart i.v.m. een overlijden. Het hangt ook gewoon als 1 adem aan elkaar vind ik. Tijdens onze geboorte zijn we eigenlijk al bezig met dood gaan maar gelukkig zit daar in de meeste gevallen nog een hele tijd tussen. Beide waren trouwens niet onverwacht hoor maar het was in beide gevallen het "wanneer". Ook daar zie ik dan weer overeenkomsten tussen een geboorte en overlijden, je weet nooit wanneer het gaat gebeuren.
Het ene bezorgt je een blij gevoel en het andere dan weer niet...(of wel, wat ook prima is.) Gevoelens kunnen ook echt alle kanten op wat dat betreft. Jij voelt zelf bij welke gebeurtenis je dat bepaalde gevoel hebt en wat het ook is...het is OK! We zijn allemaal anders en ervaren dingen op onze eigen manier, dat maakt jou...JOU. Schaam je daar nooit voor, schaam je NOOIT voor wat jij voelt.
Zo coach ik ook mijn cliënten, door ze herhaaldelijk te zeggen dat het OK is wat ze voelen. Dat het OK is dat er tranen zijn en dat het ook OK is als ze even helemaal niks willen zeggen. Dit zijn dan nog maar 3 voorbeelden maar zo zijn er echt honderden op te noemen. Ik stimuleer (en leer) mijn cliënten zichzelf te zijn en dat ze zich niets aan hoeven te trekken van wat een ander vind. Mensen vinden er toch altijd IETS van en wat is nou het ergste wat er kan gebeuren, toch?
Dinsdag 12 April 2022 is de uitvaart. Ik had meteen sterk het gevoel dat ik erheen wilde dus dan ga ik. Mijn eerste gevoel is altijd het juiste gevoel...Met of zonder tranen, het is allemaal OK.
Reactie plaatsen
Reacties