Kerst 2017, zoals je ziet was ik toen met hele andere dingen bezig dan nu. Ons pap overleed plotseling op 10 maart 2017 (ons mam al 2009) en ineens stond mijn ouderlijk huis leeg. Het ouderlijk huis dat wij, als gezin, samen opgebouwd hadden. Het huis waarvoor ik stenen gesjouwd had en het dak op ging om de pannen erop te leggen. Het huis waar ontzettend veel herinneringen aanzaten en ik, samen met mijn broer, echt in de familie wilde houden. Onze wens kwam uit want we kregen het voor elkaar! Mark (mijn partner) en ik gingen in juli 2017 (als ik me niet vergis) vol goede moed aan de slag met de upgrade.
Er was een hoop, ja echt een HOOP te doen en vooral schilderen was vanaf die tijd echt dagelijkse kost. Schilderen is toch al niet mijn hobby maar je weet het...ALS JE NIKS DOET, GEBEURT ER NIKS dus vrijwel elk vrij uurtje ging erin zitten en dus ook tijdens de Feestdagen. Het was echt een tijd met ups en downs. We bouwde aan iets nieuws maar tegelijkertijd gaf het mij ook het gevoel of dat ik het verleden onder de verf weg stopte. Ik heb echt dagen gehad dat ik daar gewoon niet kon zijn, dat ik het gewoonweg niet trok en jankend naar huis ging. Ik wist dat dit was wat ik wilde, ik wilde het huis in de familie houden, maar tegelijkertijd voerde ik de strijd met mijn gevoel.
Het was een pittige en vooral vermoeiende tijd maar we hadden een DOEL!! Ik wilde per se op vaderdag (2018) verhuizen, zo voelde het gewoon dus daar gingen we voor. Ook dat lukte!! Vaderdag 2018 (zondag 17 juni) gingen de meubels en andere grote spullen (we namen elke keer wat klein spul mee als we er toch heen gingen) over naar ons 'nieuwe' huis. Het huis waar ik, als het even kan, nooit meer weg ga! Het huis wat in eerste instantie heel vreemd aanvoelde omdat ik elke keer het gevoel had of dat ik bij ons pap en mam binnen stapte. Dat gevoel was na een half jaar helemaal weg gelukkig.
Nu, Kerst 2022, kijk ik vol trots terug naar deze foto (en de honderden andere foto's die ik gemaakt heb). Ons pap en ons mam zijn ook trots, dat weet ik en dat voel ik. Ze zijn sowieso altijd aanwezig maar op zo'n dagen nog een beetje meer.
Reactie plaatsen
Reacties
Inderdaad, een mooi verhaal ondanks het verlies dat jullie diende te verwerken. Jullie mogen trots en fier zijn.
Bedankt voor je bericht Etienne! We zijn er ook zeker trots op zoals je weet. Soms heb ik gewoon van deze momenten en het helpt me dan om het (via een blog) van me af te schrijven. 😊
José, het is een prachtig huis, met prachtige herinneringen (ook voor mij). En ik zie die jukebox van jullie pap ook staan. Bij het verlies van (een van je) ouders, zijn herinneringen het meest dierbaarste bezit.
Hey Jessy! Wat fijn dat je ff een berichtje achter gelaten hebt. Inderdaad....voor jou ook mooie herinneringen ja. Brings back more memories....en dat is inderdaad het dierbaarste bezit.